Sağlamlıq hər bir insanın ən təməl haqqıdır. Lakin Azərbaycanın xüsusilə regionlarında tibbi xidmətlər heç də əlçatan deyil və bu sahədə ciddi problemlər var. Əhalinin sağlamlığı keşiyində duran həkimlərin paylanmasında qeyri-bərabərlik diqqət çəkən əsas problemdir. Statistikanın dili ilə desək, paytaxtda həkimlərin sayı əhalinin ehtiyaclarını qarşılamaq baxımından yetərli olsa da, regionlarda bu göstərici acınacaqlı vəziyyətdədir.

Modern.az-ın Dövlət Statistika Komitəsindən əldə etdiyi məlumata əsasən, ölkəmizdə hazırda 338 xəstəxana, 36 min 600 həkim fəaliyyət göstərir. Ən çox həkim paytaxtın payına düşür. Belə ki, Bakıda 22 min 747 həkim fəaliyyət göstərir. Ölkə əhalisinin sayına görə ən böyük şəhərlərimizdən olan Sumqayıtda 1458, Gəncədə 1135, Mingəçevirdə isə 392 həkim var.

Rayonlarda həkimlərin ümumi sayı 1000-dən azdır. Belə ki, ən çox həkim olan rayonlar siyasında yer alan 12 bölgədə - Abşeron, Salyan, Lənkəran, Quba, Xaçmaz, Şəki, Bərdə, Zaqatala, Tovuz, Şəmkir və Qazaxda ortalama 267,5, ümumilikdə isə 3210 həkim fəaliyyət göstərir. Qeyd edək ki, həmin ərazilərdə əhalinin ümumi sayı 2 milyon 332 min 900-dür. Bu da o deməkdir ki, 1 həkimə düşən adam sayı 727-dir. 

Ən az həkimin olduğu rayon Daşkəsəndir, burada sadəcə 7 həkim çalışır. Əhali sayı 33 300 olan Daşkəsəndə 1  həkimə düşən adam sayı 4757 nəfərdir. Bundan başqa, Xızıda 33, Lerikdə 37, Yardımlıda 38, Zərdabda 46, Qobustanda 49, Samuxda 50, Hacıqabulda 51, Ucarda 57, Oğuzda 62, Gədəbəydə 63, Şabranda 64, Siyəzəndə isə 67 həkim fəaliyyət göstərir. Adıçəkilən rayonların əhali sayı ümumilikdə 742 min 800-dür. Belə olan halda 1 həkimə düşən əhali sayı 1204 nəfər olur. 

İşğaldan azad olunan Qarabağın rayonlarında isə ortalama 30 həkim fəaliyyət göstərir. Naxçıvan Muxtar Respublikasında isə fəaliyyət göstərən həkimlərin ümumi sayı 672-dir. 

Həkimlərin regionlarda çatışmazlığı təkcə sağlamlıq sahəsində deyil, bütövlükdə cəmiyyətin rifahında ciddi problemlərə səbəb olur. Zamanında tibbi yardım ala bilməyən insanlar təkcə sağlamlıq itkiləri ilə deyil, bəzən həyati təhlükələrlə də üz-üzə qalırlar. Ən bəsit xəstəliklər belə diaqnoz qoyulmadığı üçün ağırlaşır və geridönməz nəticələrə gətirib çıxarır. Bu vəziyyət təkcə fərdi talelərə deyil, həm də ölkənin müxtəlif sahələrinə ciddi mənfi təsir göstərir.